Filmmaker Maurits Wouters onderzoekt in zijn werk de verbeelding van collectieve, vaak vervagende herinnering. In dit herinneringsproces speelt het medium (film, video, homevideo, VHS, ...) een belangrijke rol. Hij verzamelt audiovisueel bronmateriaal en tracht dit tot leven te brengen via verschillende lagen van materialiteit. Tijdens zijn doctoraatsonderzoek realiseerde Wouters een reeks experimentele films waarin de verbeelding van de natuur en het landschap als drager van dat geheugen centraal staan. Voor FORUM+ selecteerde hij enkele filmstills uit zijn videodagboeken.
'Samen met mijn vader maakte ik onlangs opnames van de vervallen treinsite van het Bels Lijntje. Ik laat mijn vader door de wildernis van de site wandelen. Op deze plaats is mijn vader geboren, maar veel kan hij zich niet meer herinneren. Op een bepaald moment blijft hij staan en wijst hij naar een onbestemd stuk land. Hij vertelt dat daar het huis van mijn overgrootouders moet hebben gestaan. ‘Het huis is afgebrand’, verklaart mijn vader. ‘Het enige wat ze uit het huis konden redden was een sigarenkist. Alle foto’s en familiedocumenten zijn in de brand gebleven.’ Het weiland voor ons is dus het eindpunt. Het spoor naar onze oorsprong eindigt hier. De rest van de camerabeelden die ik maakte, toont mijn vader die verder door de wildernis wandelt. Zijn tocht is meer dan rondkuieren. Het is een tocht door de resten van een collectieve herinnering waarvan hij zelf deel uitmaakt. De tocht die ik film, is hoofdzakelijk een tocht die hij innerlijk aflegt, een tocht tussen de (zelf-geconstrueerde) herinnering en fantasie.'
Lees verder op FORUM+