Met haar eindejaarsvoorstelling ‘Eurydice D.’ probeerde masterstudente Acteren Maaike Somers het waargebeurde verhaal van Eurydice Dixon nieuw leven in te blazen. Haar masterproef werd een ode aan de Australische comédienne die de avond van haar eerste stand-up optreden werd achtervolgd, verkracht en gewurgd. Wat zou ze zeggen moest ze de kans krijgen om nog één keer hier op aarde te zijn?
Waarom wou je dit verhaal vertellen?
Maaike: “Toen ik het verhaal van Eurydice Dixon drie jaar geleden las in de krant was ik enorm aangegrepen. Ze had ongeveer dezelfde leeftijd als ik toen ze stierf en we hadden allebei de droom om stand-up comedian te worden. De avond van haar eerste optreden is ze achtervolgd, verkracht en gewurgd. Het contrast tussen de mensen willen doen lachen en dan even later vermoord worden is iets wat mij enorm choqueert. Maar daarnaast wou ik ook dat haar naam meer oproept dan een erg verhaal. Ik wil dat ze als een mens wordt gezien van vlees en bloed. Mijn voorstelling was daar een poging toe.”
Op welke aspecten van de voorstelling ben je het meest trots?
Maaike: “Ik heb de tekst zelf geschreven, wat ik nog nooit gedaan had. Ik vond dat een goeie uitdaging voor mezelf maar ik heb er ook veel op gevloekt. Een schrijfproces verloopt bij mij namelijk redelijk manisch. Het ene moment vind ik het allemaal super en dan lees ik het nog eens en vind ik het de grootste bullshit ooit. Dat was niet simpel maar ik kreeg gelukkig hulp van Peter De Graef, Johan Petit en Jente De Motte. Op een bepaald moment moet je ook gewoon zeggen: 't is goed genoeg. Dat is een moeilijk punt om te vinden.
Verder ben ik vooral trots dat ik dit in een maand tijd volledig zelf in elkaar heb gestoken. Dat de monoloog helemaal 'Maaike' is en ik een stem heb gevonden om te schrijven en te vertellen.”
