"Een grote misvatting van ‘TV maken’ is dat dat puur entertainment is"

Jade Vandenbussche is één van de eerste studenten Regie (televisie) die dit jaar afstudeert aan het RITCS School of Arts. Voor haar masterproef ‘De Thuiszoekers’ verzamelde ze een indrukwekkende cast van rasacteurs om haar heen. In de tragikomische mockumentary-reeks volgen we verschillende inwoners van een klein dorp wanneer een onteigening dreigt om plaats te maken voor een asielcentrum. De inwoners besluiten het heft in eigen handen te nemen en de asielzoekers zelf op te vangen. Dat zorg voor heel wat pijnlijke, hilarische en hartverwarmende taferelen.

Waarom wou je dit werk maken/dit verhaal vertellen?
Jade: "Ik woon zelf al m’n hele leven in zo’n boerendorpje en ken de eigenaardigheden daarvan goed genoeg. In sommige situaties of reacties van buren zag ik vaak wel iets komisch, hoewel dat vaak ook over serieuze zaken ging, van daaruit is de inspiratie gekomen voor mijn tragikomische reeks. Ik wou iets maken waar ik zelf graag naar zou willen kijken, om even te ontspannen maar wou daarmee ook wel inhoudelijk iets vertellen. Liefst met het hele gezin samen, want dat verdwijnt wat de laatste tijd, ‘rond den tv’ zoals dat vroeger vaker gebeurde. Ik denk dat ik thema ‘s aansnij die iedereen boeien en personages creëer die je snel in je hart sluit."

Hoe is het creatieproces verlopen?
Jade: "Het idee voor mijn masterproef is al ontstaan in het 2e jaar Audiovisuele Kunsten. Het is fijn om te zien hoe het project geëvolueerd is doorheen de jaren om dan uiteindelijk met deze pilot af te studeren. Ik heb in het begin brainstormsessies gehouden met vrienden, studiegenoten en familie. Van mijn familie heb ik zelf ook veel inspiratie gehaald, we zijn met een groot gezin thuis en hebben allemaal dezelfde humor. Vaak ontsporen gesprekken dan tot geïmproviseerde sketches, die uiteindelijk soms deel uitmaken van het scenario. Ook heb ik professionele hulp gehad en ben ik ten rade gegaan bij enkele tv-makers voor feedback op mijn scenario. Ik heb ook enorm veel gehad aan mijn 2 promotors Paul Van Rooy en Youri Boone, voor scenario en hoe ik de draaistijl moest aanpakken. Als ik met twijfels zat kon ik bij hen terecht voor goeie raad! Ze hebben ook meegewerkt aan programma’s waar ik enorm naar opkijk en inspiratie heb gehaald voor mijn eigen reeks: ‘Het Geslacht De Pauw’ , ‘ Het Eiland’ … Ik kon me geen betere omkadering wensen dus!"

Op welke aspecten van het werk ben je het meest trots?
Jade: "Dat ik toch enkele moeilijke zaken heb gecombineerd en daar - hoop ik toch ;) - wel ben in geslaagd. Om via een mockumentary-stijl op een luchtige manier iets geladen te vertellen, waar er zowel humor inzit maar je ook wel raakt. Je wilt lachen maar zit ook met een wrang gevoel. Mijn personages zijn vaak uitvergrotingen maar op zo’n manier dat je er altijd wel iemand vanuit je eigen sociale kring in herkent. Die herkenbaarheid is ook nodig in zo’n soort reeks."

Waarom koos je voor Regie/televisie als studierichting?
Jade: "Van jongs af aan ging ik mee naar sets omdat mijn zusje en broers acteerden als kind. Ik vond het altijd interessant om alles op zo’n set mee te maken, in tegenstelling tot hen had ik meer interesse achter de schermen dan zelf voor de camera te staan. Na mijn middelbare school, waar de focus echt lag op presteren en studeren, had ik nood om creatief bezig te zijn. Mijn oog viel al gauw op de info-brochure van het RITCS en meer bepaald de richting televisie die ze aanboden. Die richting gaf je de mogelijkheid om uitgebreid en lang aan je eigen project te werken. Ik heb al bij al zo’n 3 jaar gewerkt aan dit project. Hoewel het eerste concept veel veranderingen heeft ondergaan om te bekomen wat het nu is. Ook hebben we geleerd hoe we een sterk dossier moeten opbouwen, wat in de beroepswereld ook echt nodig is om met je project verder te gaan. Door een hele bijbel van de reeks en mijn personages te hebben, kende ik mijn project natuurlijk door en door, wat het net extra fijn maakt om het dan ook te regisseren. Je kent de kleinste kantjes van je personages en weet op alles een antwoord. Ik vind het aangenaam om aan zo’n serie te werken waar je vaak een tiental afleveringen de tijd hebt om je verhaal te vertellen en personages te leren kennen. Je kan daarmee spelen en toch op een andere manier iets vertellen dan in een film."

Wat is de rol van een maker voor jou vandaag?
Jade: "Een grote misvatting van ‘tv maken’ is dat dat puur entertainment is. Ik probeer met deze reeks aan te tonen dat je naast een entertainende functie ook maatschappelijk wel iets kan bijdragen. Die twee hoeven mekaar dus zeker niet in de weg te staan. Door problematieken zoals dementie of de vluchtelingenkwestie op een luchtige manier aan te pakken kan je ook iets vertellen of meegeven aan je publiek en dit zonder daarom met het vingertje te wijzen. Zo kom ik bij een tweede misvatting, namelijk dat fictie maken voor televisie ondergeschikt zou zijn aan film maken. Bij tv bereik je een breder publiek en is het gewoon ook een andere manier van fictie vertellen."

Hoe voelt het om af te studeren?
Jade: "Opluchting, vrijheid en een beetje spijt. Het voelt goed om af te studeren en eindelijk te beginnen aan het ‘echte werk’. Alhoewel ik de schoolmuren en misschien vooral het RITCS café wel zal missen. Het RITCS was een beetje als een speeltuin waar je met vallen en opstaan je eigen zaken kon creëren en uitzoeken waar je talenten lagen. Die vrijheid zal ik missen maar die krijg ik dan nu weer op andere vlakken, in de beroepswereld. Ik kijk er vooral naar uit om door professionals nog meer te leren nu en zal zo nu en dan nog wel eens binnenspringen in m’n favoriete studentencafé ;)."

Wat neem je als maker mee uit je ervaringen op het RITCS?
Jade: "De logline van m’n reeks sluit hier mooi bij aan denk ik: ‘Wat ge zelf doet, doet ge beter’. Het RITCS was een leuke omkadering om in te werken. Maar waar we wel, buiten de feedbackmomenten om, toch nogal aan ons lot worden overgelaten. Dat is misschien een goeie voorbereiding op hoe het later ook gaat in het wereldje. Keihard knokken om je idee erdoor te krijgen. Wat ik wel fijn vond om van te proeven door de richting televisie, was het samenwerken in teamverband aan een project zoals een AIRBOX liveshow. Het creatief proces van de masterproef blijft toch iets redelijk individueel, net daardoor dat die afwisseling aan zo’n groepsproject heel fijn was. Samen iets moois maken en ieder die zijn functie zo best mogelijk probeert in te vullen, dat is iets heel fijn om te delen en hoop ik binnenkort nog meer te kunnen doen!"