Een masterproef schrijven over oud-premier Paul Vanden Boeynants, het is eens iets anders. Masterstudent Tibbe Van Hoof waagde zich aan een eindwerk over 'VDB', in de vorm van een fictieve vertelling over de nasleep van de gemeenteraadsverkiezingen van 1988. Een satirisch, dromerig en surrealistisch portret van een politicus met een glorieus verleden die worstelt met het nakende einde in mineur van zijn politieke carrière en de gevolgen daarvan op zijn huwelijk. Dat belooft!
Waarom wou je dit verhaal vertellen?
Tibbe: "Ik denk dat het verhaal van Paul Vanden Boeynants vandaag de dag nog steeds relevant is, zowel op politiek als menselijk vlak. Als politicus is Paul op vele vlakken de grondlegger van de hedendaagse politiek. Hij introduceerde de campagnes op z’n Amerikaans en sprak het volk toe in eenvoudige taal. Ik vraag me soms echt af hoe hij nu zou functioneren. Hij zou sociale media best leuk gevonden hebben. Maar mijn verhaal gaat vooral over waardering. Ik vind dat mensen vandaag te veel bezig zijn met het zoeken naar waardering door anderen. Paul deed er in mijn ogen alles aan om zijn plaats in onze geschiedenis te veroveren en des te tragischer vond ik zijn lot wanneer bleek dat de meesten van mijn generatiegenoten hem niet eens kende. Ik vond de intieme kijk op zijn relatie met zijn echtgenote een mooie manier om dit te vertellen."
Wat heb je bijgeleerd over Vanden Boeynants als hoofdpersonage?
Tibbe: "Ik ontdekte in Paul een man die zichzelf groter maakte dan het leven, naar zichzelf in de derde persoon verwees en wiens grote ambitie – dat volgens mij gevoed werd door een minderwaardigheidscomplex – leidde tot zijn ondergang. Ik vind hem zo intrigerend, humoristisch ook, maar op het einde vooral tragisch. Een slagerszoon die het schopte tot eerste minister, maar zijn vleesimperium niet kon loskoppelen van zijn politieke loopbaan, waardoor hij genoemd werd in verschillende schandalen en uiteindelijk veroordeeld werd voor fraude. Rolf Falter vatte het in zijn In Memoriam in De Standaard het best samen: “Vereerd, gevierd, gevreesd, verguisd, veroordeeld. Één en tachtig jaren van een brok leven als een roman'."
Hoe is het creatieproces verlopen?
Tibbe: "Heel erg moeizaam. Wat begon als een idee voor een serie over de donkere jaren 80, is via veel omzwervingen uiteindelijk deze politieke satire geworden. Ik had erg veel research gedaan over deze periode, alsook over Paul. Mijn docent Rik D’hiet raadde me op een gegeven moment om al deze research overboord te gooien en te beslissen wie VDB voor mij persoonlijk was. Willem Wallyn duwde me ook in de richting van een film, meteen ook één van de redenen dat ik hem als promotor wou. Hij stelde me gerichte vragen over mijn personages en leerde me misschien wel de belangrijkste les: slecht schrijven mag, het is oké! Iets dat een enorme druk van mijn schouders deed vallen."
Op welke aspecten van je masterproef ben je het meest trots?
Tibbe: "Het heeft erg lang geduurd voor ik het verhaal durfde te voorzien van de dromerige, surrealistische elementen. Ik heb mezelf lang in een bepaalde richting geduwd, omdat ik dacht dat het onderwerp een bepaalde ernst moest meekrijgen om geloofwaardig over te komen. Daarnaast de keuze voor een dierenpark als setting: Paul werd vaak vergeleken met een oude krokodil, ook door zichzelf. Een krokodillenattractie in hartje Brussel om zijn naam te zuiveren? Het leek me niet heel ver van de realiteit."
Wie zijn je grote voorbeelden?
Tibbe: "Er gaat bijna geen dag voorbij of ik citeer 'Het Eiland', 'In De Gloria', 'Het Geslacht De Pauw' of 'Matroesjka’s'. Ik denk dat ik niet alleen voor mezelf spreek als ik zeg dat deze series mij mijn gevoel voor humor vorm hebben gegeven. Combineer die humor met de visuele en poëtische vertelling van Fellini, Antonioni en hun hedendaagse reïncarnatie Paolo Sorrentino en je bekomt mijn streefdoel. Daarnaast vind ik het repertoire van Paul Thomas Anderson een stempel van kwaliteit van goede karakterstudies binnen de moderne cinema."
Wat zijn je plannen voor de de komende maanden?
Tibbe: "Ik heb het geluk gehad opgemerkt te worden door Nico Moolenaar, jurylid van mijn masterproef en showrunner van de internationale hitserie 'Undercover'. Hij heeft me een plek aangeboden in zijn writers room, wat mij de kans gaf om deel uit te maken van een ervaren schrijversteam waar ik enorm veel van zou kunnen bijleren. Een kans die ik met beide handen heb aangenomen en waar ik geen moment spijt van heb gehad. Seizoen drie van Undercover staat zo goed als op papier, waarna andere high-concept reeksen op de planning staan."
