Na '9999', haar documentaire over geesteszieke misdadigers, focust onderzoekster en docente Ellen Vermeulen op een andere blinde vlek binnen onze samenleving. Met 'Inclusief' werpt Vermeulen een unieke blik op het dagelijkse leven van 4 kinderen met speciale onderwijsbehoeften die les volgen in het reguliere onderwijs. 'Ellen Vermeulen is radicaal. Niet in haar opinie, wel in het weergeven van de realiteit' lezen we in de recensie van De Morgen.
Over Inclusief
Op 12 maart 2014 keurde het Vlaams Parlement het M-decreet goed. Dit betekent dat kinderen met een beperking toegelaten worden tot gewoon onderwijs, terwijl zij voordien enkel terecht konden in buitengewone scholen. Het resultaat is 'inclusief onderwijs': een schoolomgeving die zich aanpast aan de noden van de leerling in plaats van andersom. Echter, in de praktijk hebben scholen zelden de kennis en resources om inclusief onderwijs aan te bieden. De zoektocht van enkele kinderen met een beperking, en natuurlijk hun ouders, naar een geschikte school staat centraal in 'Inclusief', de nieuwe documentaire van geëngageerd filmmaakster Ellen Vermeulen. In scherpe grijstinten toont ze ons de kinderen Rosie, Sami, Jef, Irakli en Nathan, die allemaal worstelen om hun eigen plekje op te eisen in het onderwijs.
Ellen Vermeulen neemt in 'Inclusief' geen standpunt in; ze observeert slechts, en toont kleine interacties, die een grote impact op de kijker hebben. Haar vorige documentaire, '9999', heeft reeds aangetoond dat beelden iets kunnen veranderen in gemeenschappelijke denkpatronen. In '9999' sneed ze de psychische problematiek van Belgische gevangenen aan, waardoor een hevig debat ontstond: de een vond het gevangenisleven te hard, terwijl, bijvoorbeeld, slachtoffers van misdaden of hun nabestaanden daar lijnrecht tegenover stonden. 'Inclusief' laat een identieke ruimte voor de kijker over: zwart-witdenken is passé, we moeten oog hebben voor de honderden tinten grijs die tussen deze twee uitersten liggen.
