Masterstudente Schrijven Sun Mee Cattrysse koos ervoor om een scenario te schrijven voor een dramatische langspeelfilm. 'Eomma' is een verhaal geworden over een internationaal geroemd concertvioliste, Soo-Jin, die wordt uitgenodigd voor een concert in Zuid-Korea, het land van haar geboorte.
Waarom wou je dit verhaal vertellen?
Sun Mee: "In 2016 reisde ik zelf voor het eerst naar mijn geboorteland Zuid-Korea omdat ik antwoord zocht op mijn grote levensvraag: Kan een kind afstaan de grootste daad van moederliefde zijn? Mijn zoektocht eindigde helaas niet met een ontroerende hereniging met happy-end zoals je wel vaker op televisie ziet. De vraagtekens die ik bij aanvang had, werden alleen maar groter. De grote vraag wie mijn moeder was, veranderde geleidelijk in: Wie zijn al die moeders? En hoe komt het dat er in de laatste zes decennia meer dan tweehonderdduizend Koreaanse kinderen over verschillende continenten werden geadopteerd? Waarom blijft het zo oorverdovend stil aan de kant van die tweehonderdduizend geboortemoeders?
Toen ik aan dit scenario begon, vertrok ik dus vanuit mijn eigen ervaringen en emoties. Gaandeweg leerde ik mensen kennen die hun levensverhaal met mij wilden delen. Ze inspireerden mij om een verhaal te vertellen dat verder gaat dan het thema adoptie. Het groeide uit tot een universeel verhaal met 'moederliefde' als centraal thema. Tegelijkertijd probeerde ik, westers opgevoed, mijn persoonlijke dilemma’s, twijfels, vragen en verworven inzichten respectvol te verweven met de Koreaanse cultuur."
Waarom heb je gekozen voor een vrouw die zwanger (wordt) is als hoofdpersonage?
Sun Mee: "Ik koos voor een vrouw die zwanger is omdat ik zelf ervaar hoe ingrijpend het moederschap is. Een zwangerschap brengt heel wat angsten en twijfels met zich mee. Ik bleef mezelf maar afvragen of ik wel in staat zou zijn iemands moeder te worden als ik zelf niet wist wie de mijne was. Ik vond dit een heel interessant uitgangspunt om hiermee aan de slag te gaan. Het thema 'moederliefde' lijkt als een rode draad verweven doorheen mijn kindertijd, mijn moeilijke pubertijd, mijn liefdesleven, mijn wendingen op professioneel vlak, kortom mijn hele leven."
Hoe is het creatieproces verlopen?
Sun Mee: "De samenwerking met Nathalie Teirlinck als promotor is voor mij bijzonder belangrijk geweest. Er was een ongelooflijk wederzijds respect van bij het begin en ze gaf me iedere keer een energieboost om steeds dat stapje verder te gaan. Tijdens het creatieproces konden we ook terugvallen op ons vakhoofd Rik D'hiet die regelmatig feedback gaf. Verder was onze klasgroep een goede terugvalbasis en veilige plek. Binnen de klasgroep hadden we een kleiner groepje waarmee ik regelmatig afsprak. We lazen elkaars werk op een kritische manier, gaven elkaar feedback en discussieerden samen. Het is dankzij hen dat ik doorgezet heb op een moment dat ik het even niet meer zag zitten. Wij hebben elkaar beter gemaakt."
Hoe heb je het schrijven ervaren in deze Corona-tijden?
Sun Mee: "Voor mij kwam die eerste lockdown als een geschenk uit de hemel. De hogesnelheidstrein waar ik op zat, stond even stil en gaf me plots zoveel extra tijd die ik anders verloor op de echte trein tussen Brugge en Brussel en terug. Vanaf dag één legde ik mezelf een strak schrijfschema op en plots werd dat veel eenvoudiger. Ik wisselde mijn schrijfblokken af met wandelingen aan zee of in de polders waar ik woon. Met de tweede lockdown heb ik het moeilijker omdat ik het contact met échte mensen serieus begin te missen. Het zijn zij die me inspireren."
Op welke aspecten van je masterproef ben je het meest trots?
Sun Mee: "Als ik kijk van waar ik kom, ben ik vooral heel trots op het totale traject dat ik aflegde tijdens de periode van mijn masterproef. Ook op de progressie die ik maakte als mens, en als schrijver, ben ik bijzonder trots. En op het woordje "poëtisch": dat kwam in elk verslag of in elke commentaar terug. Een zalig moment was toen ik buiten kwam uit mijn jurygesprek. Mijn promotor glunderde en zei hoe trots ze wel was. Ze vroeg of ik mijn eigen geheim kende? Toen antwoordde ze: 'je kwetsbaarheid, het feit dat je nooit bang was om slecht te schrijven, dat zelf te erkennen en de feedback om te zetten in een betere versie'."
Wie zijn je grote (internationale) voorbeelden?
Sun Mee: "In België houd ik onze vrouwelijke scenaristen scherp in het oog: Nathalie Teirlinck, Sanne Nuyens, Malin Sarah Gozin. En op het RITCS ben ik enorm nieuwsgierig naar wat masterstudent Regie Huyn Lories nog zal maken. Mijn allergrootste leermeesters zijn de Japanse filmmaker Hirokazu Kore-Eda en de Koreaanse Lee Chang Dong."
Wat neem je als maker mee uit je ervaringen op het RITCS?
Sun Mee: "Mijn RITCS-periode voelde voor mij als een groot cadeau aan mezelf. Elke docent waar wij les van hebben gehad, heeft me zoveel bij gebracht. Het engagement en de passie waar zij mee doceerden, zal ik zeker mee dragen. Ik ontmoette hier zielsverwanten en voelde me altijd een enorme gelukzak tussen zoveel creatief talent te mogen vertoeven. Ook de verschillende kansen die ik kreeg via de opleiding, zoals mijn boeiende stageperiodes, hebben me mede gevormd. Het RITCS leerde mij de kunst van het vertellen."
