Vriendschap, schrijftalent en een hart voor Brussel. Als dat geen ideale ingrediënten zijn om een collectief op te richten. RITCSers Una, Nele en Amina over hun hoogsteigen Grensoverschrijvend Collectief!
Waarom hebben jullie het Grensoverschrijvend Collectief opgericht?
Una: "Na onze studie Schrijven aan het RITCS hebben we beslist om onze krachten te bundelen en zo onze kansen te verhogen om werk te vinden in een best wel harde sector."
Nele: "Onze inhoudelijke motivatie kwam voort uit het gebrek aan een uitgewerkt vrouwelijk perspectief in het gros van de Vlaamse films en televisieseries. Wij willen af van de gangbare stereotypes en ze vervangen door sterke personages die de verhaallijnen vooruit stuwen."
Amina: "Bovendien streven we ernaar om multiculturele thema’s op het scherm te krijgen, zodat series niet meer enkel interessant zijn voor een wit publiek."
Hoe ziet een doordeweekse dag eruit voor jullie?
Una: "Nu denken we alle drie hetzelfde!" (lacht)
Amina: "Om tien uur ’s morgens komen Nele en ik rustig toe in ons kantoortje. Om kwart over komt Una binnengestormd: ‘Ik ben er! Ik ben er!’."
Nele: "Als we mails moeten beantwoorden of andere zaken in orde moeten brengen, dan beginnen we de dag daarmee. Daarna gaan we aan het brainstormen tot de lunchpauze."
Una: "Beneden heb je een coworking space met een apart keukentje en zetels om in te ontspannen."
Nele: "En niet onbelangrijk: de koffie is inbegrepen in de huurprijs!"
Welke schrijfopdrachten krijgen jullie zoal binnen?
Una: "We hebben al kortfilms, webreeksen en zelfs virtual reality-programma’s geschreven. Heel uiteenlopend dus! En soms moet je ook voor het geld schrijven." (lacht)
Amina: "Op dit moment staat Chicago, een reeks die geregisseerd zal worden door Adil El Arbi en Bilall Fallah, het dichtst bij onze eigen missie: maatschappelijke problemen aankaarten via fictie."
Nele: "De reeks moet een realistisch portret worden van de gelijknamige Antwerpse wijk. Jongeren uit verschillende culturen die hun thuis zoeken in de grote stad en een familie vinden in hun vriendschappen, zijn sowieso personages en thema’s die ook in onze eigen projecten terugkeren."
Waar zien jullie het collectief staan binnen vijf jaar?
Amina: "Hopelijk zijn we dan druk bezig met onze eigen projecten."
Una: "Ik vind het heel verfrissend om te zien hoe een regisseur jouw scenario tot leven brengt, maar in de toekomst zou ik zelf ook graag regisseren."
Nele: "Ik wil ook meer inspraak, maar dan als showrunner voor een televisiereeks. Je maakt bepaalde afspraken met de regisseur en organiseert bijvoorbeeld table reads met de cast, zodat je de dialogen nog kan aanpassen. Bovendien ga je mee op set en doe je ook in postproductie nog je zegje."
Amina: "Maar eerst zetten we alles op alles voor Chicago. We zullen al heel blij zijn als dat project goed en wel op de buis belandt!"
