'Tekens van leven' de debuutroman van alumnus en schrijver Frederik Willem Daem is genomineerd voor de Bronzen Uil. "Tekens van leven slaagt erin om in goed 330 pagina’s te ademen, tot leven te komen, diep onder de huid te kruipen en daar een vuurtje te stoken, verwarring te stichten en een lege plek in het hart te krassen, waar het zich neerlegt voor de eeuwigheid." BRUZZ sprak met de schrijver over het schrijverschap en zijn roman. (Bron: BRUZZ)
Woensdagnamiddag 11 maart. Het duurt nog een volle, hectische dag voor Covid-19 voelbaar zijn klauwen zet in de stad en het land, en beide tot afzondering zal dwingen, maar op de deur van Chez Henri in de Lakensestraat pookt een handgeschreven en inderhaast opgehangen A4’tje al voorzichtig in onze nog niet zo heel erg gealarmeerde geesten: “Vu les contagions de coronavirus, nous prenons la précaution de rester fermé jusqu’à nouvel ordre.”
Frederik Willem Daem is nog onderweg van bar Tropicana aan de KVS, waar hij het papieren Café De Kauw uit zijn nieuwste literaire worp Tekens van leven in drie dimensies optrekt tot een vierdaagse ontmoetingsplek en setting voor de boeklancering, en vloekt even binnensmonds. “Toen ik gisteren van Galeries weer naar huis ging, had ik al het gevoel dat de straat er zo rustig bij lag. Ik heb me toen afgevraagd of ik echt de enige dommerik was die nog normaal zijn gang gaat? Tja, dat Henri de deuren sluit, is wel te begrijpen, natuurlijk. Hij is 80, zit pal in de ‘doelgroep’. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben.” Maar goed, La Péniche op de Brandhoutkaai is open, “en daar ben ik nog nooit geweest.” Nieuwe bestemming, even warm onthaal.
Een mensenleven
Chez Henri, La Péniche, maar ook de Welkom, Sportwereld en Au Petit Stella in Jette, De Raaf in Antwerpen… Het is naar dit soort volkscafés dat Frederik Willem Daem zijn café De Kauw heeft gemodelleerd. Die papieren constructie, waarin een stel verwante zielen in gezelschap zijn eenzaamheid koestert en vervloekt, plakt en geurt en roest en roezemoest zo dat de lezer er slechts in benevelde toestand weer de deur achter zich kan toetrekken. Tekens van leven slaagt erin om in goed 330 pagina’s te ademen, tot leven te komen, diep onder de huid te kruipen en daar een vuurtje te stoken, verwarring te stichten en een lege plek in het hart te krassen, waar het zich neerlegt voor de eeuwigheid.
Ja, zo goed is de nieuwe Frederik Willem Daem dat je de lambrisering in je rug voelt prikken, de vergeelde herinneringen aan de muur als de jouwe gaat beschouwen en de smaak van oud bier met geen Fristi weer uit je mond krijgt gespoeld. Na de triomf van zijn met de Debuutprijs 2016 bekroonde verhalenbundel Zelfs de vogels vallen is Tekens van leven een romandebuut als een mindfuck en cock shiatsu – googelen maar! – ineen.
Lees verder op BRUZZ
